Kontra bisikletlerin olduğu, hele bi de dinamonuz varsa pek havalı olduğumuz dönemler. Uyanır uyanmaz içimizin kıpır kıpır olduğu, o gün ne giyeceğinizin önemi olmadığı lâkin ışıklı spor ayakkabımız olsa ne de güzel olurdu ki dönemleri. Şiddetin top oynarken yaşanan itiş kakışlardan ibaret olduğunu sandığımız güzel günler. Endişenin yer edinmediği bünyeler, en güzel yiyeceğin ekmek arası olduğunu düşünen veletlerdik. Ne zaman büyüdük ki ölüyoruz?
İlk aşk için jöleden yapılan betonarme saçta kalmıştık halbuki en son..
Çocukların ölmediği bi dünyaya, müziğin hiç susmadığı, iyilerin azınlıkta olmadığı, insanlığın kavramını yitirmediği, özgürlüklerin çalınmadığı günlere..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder